صمیمیت بین استاد و دانشجو یه نکته خیلی مهم در رابطه با تأثیر گذاری آموزشیه. چون مسائلی مربوط به تعامل، موانع، رفتار و احترام که همگی موارد مهمی درباره روابط معلم و دانشجو هستند رو مطرح میکند. این سوال به دلیل رایج شد فرهنگ استفاده از رسانه های اجتماعی ذهن خیلی از معلم ها رو درگیر کرده. یکی از درس های سازماندهی که باید در تدریس به کار ببریم، تفاوت بین روابط عمومی و خصوصی است. از این دیدگاه نمیشه اجتناب کرد و باید با دقت و ظرافت در محیطی مثل کلاس اجرا شه. با این وجود، در نظر گرفتن اون میتونه به برقراری تعادل در زندگی شخصی و حرفه ای کمک کنه.
روابط عمومی شامل ارتباط با دیگران میشه. رفتار متقابل پذیرفته شده است. ما انتظار داریم بهمون احترام بذارن و این احترام رو اینجوری کسب میکنیم که مسئول کارهامون باشیم. وفاداری از رفتار متقابل ایجاد میشه
نکته مهم اینه که ارتباط معلم و دانشجو یه ارتباط عمومیه _ اما از نوع مهربونش، یه رابطه ای که صبر و درک زیادی نیاز داره اما با این وجود، عمومیه.
 |
ما دوستانه برخورد میکنیم اما دوست نیستیم. |
ما به دانشجوها نزدیک میشیم وقتی یه علاقه مشترک داریم یا روی پروژه های طولانی مدت کار میکنیم. اما در هر تعامل باید معلم/ دانشجو، مربی/ شاگرد و نه دوست واقعی باقی بمونیم. و این کار عاقلانه ایه.
 |
تعادل و حد و مرز |
باید بین ارتباطی که برقرار میکنیم و حد و حدود ارتباط معلم و دانشجو تعادل برقرار کنیم. حد و مرزهایی وجود داره اما لازمه برای دانشجو جذاب هم باشیم و مطمئن بشن که هم صحبت های خوبی هستن.
 |
تفاوت های مهم |
افشا کردن اطلاعات شخصی برای دانشجو، اگر به درک دانشجو از مسئله ای کمک کنه، فایده داره، اما نباید برای برطرف کردن نیازهای شخصی مثل دوست پیدا کردن یا کسب تأیید دیگران باشه.
مهمه که دوستانه رفتار کنیم. حتی میتونیم از شخصیت قوی و بینش یه سری از دانشجو ها تأثیر بپذیریم و آدم های بهتری بشیم. در دنیایی که ارتباطات روز به روز قوی تر میشن، نمیشه گفت «معلم ها هرگز نباید با دانشجویان دوستانه رفتار کنن» اما میتونیم به معلم ها و دانشجویان کمک کنیم حد و مرزها رو در ارتباط موفق بین معلم و دانشجو تشخیص بدن.
