امروز کنارتون هستم با یکی از پرکاربردترین مباحث گرامری
جملات شرطی (If Conditionals)
یکی از مواردی که دیده شده دانشجو و کاندیدای آیلتس مشکلات زیادی در استفاده از ان دارند جملات شرطی یا If Conditionals می باشد. برای یادگیری این مطلب، در این قسمت سعی شده که گرامر به ساده ترین شکل ممکن بیان گردد تا زبان آموزان به راحتی بتوانند از این گرامر کاربردی استفاده کنند.
Type0: از این نوع برای بیان یک Fact یا حقیقت استفاده می شود که قابل تغییر نمی باشد. ( البته دو نوع استفاده دیگر از این نوع جملات شرطی وجود دارد که در انتهای این بخش به آن ها اشاره می شود.)
If you heat water, it boils. (Fact) (simple present,simple present)
جملات شرطی از دو قسمت If Clause و Result تشکیل می شوند.
برای بررسیType 1,2,3 از یک مثال واحد استفاده می کنیم تا تفاوت آن ها و نحوه استفاده از آن به راحتی قابل فهم و استفاده باشد. برای این کار شرایط یک دانشجو را در زمان های مختلف قبل و بعد از امتحان در نظر می گیریم تا به ساده ترین شکل ممکن این گرامر را یاد بگیریم.
Type1: تصور کنید که دانشجویی دو هفته دیگر امتحان دارد و در مورد امتحانش با شما صحبت می کند و شما می خواهید به او پیشنهادی بدهید.
If you study hard, you will pass the exam. (Possible) (simple present, future will)
You will pass the exam if you study hard.
Type1 به معنی ممکن بودن (Possible) شرطی که شما راجع به آن صحبت می کنید به کار می رود و در مثال بالا به این معنی است که دانشجو دو هفته وقت دارد و این امکان پذیر است که اگر سخت درس بخواند در امتحان خود قبول شود.
Type2: تصور کنید که دانشجویی در شب امتحان خود با شما صحبت می کند و درس نخوانده است. شما می خواهید با او در مورد امتحان فردا و شرایط آن صحبت کنید.
If you studied hard, you would pass the exam. (Imaginal) (simple past, future-would)
You would pass the exam if you studied hard.
Type 2 در مورد کاری در آینده صحبت می کند و imaginal است. یعنی اگر دانشجو درس خوانده بود در امتحان خود قبول می شد. به این نوع از جملات شرطی imaginal در آینده می گویند.
نکته ای که در این مورد وجود دارد این است که همواره شرایط مخالف با طرف اول (If clause) است. یعنی :
If I studied hard, …… (I did not study hard)
If I went on a trip, …… (I did not go on a trip)
در این مورد باید در نظر گرفت که همیشه شرطی که در (If clause) در نظر گرفته می شود مربوط به گذشته نیست.
If I were a president, I would enforce laws strictly. (I am not a president)
ولی چون شرایط مخالف با طرف اول (If clause) است و شما در مورد شرایط تصور می کنید (Imagine)، باید در If clause از زمان گذشته ساده و در Result (طرف دوم) از زمان آینده با Would استفاده کرد.
نکته دیگر هم این است که به صورت معمول در Type2 به جای Was از Were استفاده می شود. این یک قانون گرامری نیست و شما می توانید از Was هم استفاده کنید ولی Common نیست.
Type3: در این بخش تصور کنید که دانشجو روز امتحان را سپری کرده و امتحان داده است و همینطور موفق نشده که در امتحان خود قبول شود. پس زمان بعد از امتحان و اعلام نتیجه امتحان است و شما با او صحبت می کنید.
If you had studied hard, you would have passed the exam. (Imaginal) (past perfect,perfect conditional)
Type3 به معنی تصور کردن در مورد اتفاقی که در گذشته اتفاق افتاده است می باشد. در این مثال به دانشجو گفته می شود که اگر سخت درس خوانده بودی، امتحان را پاس کرده بودی. به این نوع جملات شرطی Imaginal در گذشته گفته می شود که معروف به Regret نیز هست. یعنی شما نسبت به کاری که در گزشته انجام داده اید و تمام شده است ابراز پشیمانی می کنید و نتیجه را در صورت تغییر در آن زمان تصور می کنید.
در ابتدای این قسمت و در زمان بحث در مورد Type0 گفته شد که دو مورد کاربرد دیگر هم در مورد این نوع از جملات شرطی وجود دارد. در این قسمت به بیان این دو کاربرد با بهره گیری از مثال مشابه با Type1,2,3 می پردازیم.
در Type1,2,3 به بیان شرایطی پرداختیم که دانشجو در شرایط امتحان قرار داشت. حالا در نظر بگیرید که افرادی در یک بحث راجع به سخت بودن بحث امتحان صحبت می کنند و هیچ کدام امتحانی ندارند.
If you study hard, you pass the exam. (simple present,simple present)
You pass the exam if you study hard.
در این حالت هم از Type0 استفاده می کنیم، چون بصورت کلی در مورد این مسئله صحبت می کنیم و شرایط با Type1 متفاوت است.
همچنین از Type0 برای افزایش تاکید بر روی قسمت دوم جمله شرطی (Result) هم استفاده می شود.
If you come back home late, your father kills you. (simple present,simple present)
Your father kills you if you come back home late.
